I wrote
a poem last March 2012 and submitted to the official multimedia team of our
Church. But it was not published since our multimedia team encountered some
problems. After that incident, i already forgot about the poem i wrote. But
while reading some old articles in my laptop, i encountered it again. Now let
me share it to you. Here we go:
Humayo’t ipamalita,
ang buhay na salita.
Naglalaman ng
magagandang aral, mga payo’t, mabubuting balita.
Huwag ikahiya,
ipagmalaking kusa
Sapagkat ang Salita ng
Diyos, tapat at dakila.
Habang nangangaral, ito’y iyong sabihin:
“Kung ikaw ay
malungkot sa Kanya ka lumapit.
Kalungkuta’y mapapawi,
papalitan ng ngiti
Agad na kasaguta’y,
iyong mababatid”.
“Kung bagsak ang iyong
buhay, ibabangong muli,
Sundin ang kawikaan,
agad na magbubunyi.
Ang bagyo’y mawawala,
kapayapaa’y maghahari
Pagkat sa kanya’y
walang imposibleng tangi”.
Dakila ang Diyos, Siya
nga’y tapat
Saltang kanyang
binibitiwan, nangyayari ngang sapat.
Kung tayo’y may hiling
agad na ipagkakaloob
Basta’t may pananalig,
matutupad ang layon.
Makapangyarihan nga ang Kanyang salita,
Buhay at dakila
Huwag itago lamang,
ipagsigawan sa madla:
“Ang Diyos ay mabuti
at siya ang simula”
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento